دوشنبه, 07ام مرداد

شما اینجا هستید: رویه نخست زبان و ادب فارسی ادبیات

ادبیات

انسان کامل در فصوص و مثنوى - 2

حقيقت محمدى، نامى است از نام هاى متعدد فيض مقدس يا وجود منبسط بر اعيان. عرفاى تابع ابن عربى، براى اين مفهوم، لااقل 23 نام گوناگون وضع کرده اند (دشتى، 1382، ص47).

انسان کامل در فصوص و مثنوى - 1

انسان کامل از اصطلاحات کليدى عرفان نظرى است. بنابر نظر اهل عرفان انسان کامل علت غايى خلقت؛ سبب ايجاد و بقاى عالم؛ اسم جامع الهى؛ واسطه ميان حق و خلق؛ راهنماى خلايق در شريعت و طريقت، و داراى هويتى الهى است.

موسیقی شعر در غزلیات شمس

موسیقی معنوی (همه ارتباط های پنهانی عناصر یک مصرع که از رهگذر انواع تضادها و طباق ها و تقابل ها پدید می‌آید و همچنین تکرار مایه اصلی – تم – شعر به صورت ها – واریاسیون های – گوناگون)

دامنه تخیل مولوی در غزلیات شمس

دامنه تخیل مولانا و آفاق بینش او چندان گسترده است که ازل و ابد را به هم می‌پیوندد و تصویری به وسعت هستی می‌آفریند. بعضی از تصاویر شعری او ممتازند و سراینده را می‌شناسانند.

حوزه عاطفی غزلیات شمس

غزلیات شمس تبریزی، که به «دیوان شمس» و «دیوان کبیر» نیز شهرت دارد، مجموعه غزلیات مولاناست. بی‌گمان در ادب پارسی و فرهنگ اسلامی و فراتر از آن در فرهنگ بشری در هیچ مجموعه شعری به اندازه دیوان شمس حرکت و حیات و عشق نمی‌جوشد.

زندگی، عشق، مرگ از دیدگاه مولوی

مولانا جلال‌الدّین در آغاز مثنوی و در سراسر کتاب خود، نظر خویش را دربارۀ زندگی، عشق و مرگ ابراز کرده است، از جمله در داستان «طوطیان» که ما در این جا به آن اشاره‌ای خواهیم داشت، و این همان نظر عارفان ایرانی است.

در همین زمینه