جمعه, 14ام تیر

شما اینجا هستید: رویه نخست یادگارهای فرهنگی و طبیعی دیده‌بان مازندران

دیده‌بان مازندران

پذیرش سهم کم‌تر از 50درصد، در حکم تجزیه‌ی ایران است

رژیم حقوقی در یای مازندران و سهم ایران از این دریا كه زمانی كاسپین می‌خواندندش، درست از همان روزی كه اتحاد جماهیر شوروی سقوط و كشورهایی چند جایگزین آن شدند،به محل بحث و جدل دولت های این كشورها تبدیل شده است به نحوی كه در این مدت دول مركزی این كشورها با تاكید بر منافع ملی خود،خواهان سهم بیشتر كشور متبوع خود از این دریا شده اند.

حقوق تاریخی ایران در دریای مازندران (کاسپیان)

می‌دانیم که تمام جهانیان دریای شمالی ایران را به نام یکی از کهن‌ترین اقوام ایرانی، یعنی «کاسپی‌ها» که در زمان باستان ساکن کرانه‌های این دریا بودند، «دریای کاسپین» می‌نامند.

دریای مازندران، کاسپیان، تبرستان، خزر و ...

یکی از مشخصه های بارز و مهم دریاچه مازندران به سایر دریاچه های جهان، تعداد نام های منتسب از زمان های قدیم تا امروز برای این دریاچه می باشد. به طوریکه در کتاب جغرافیایی استان گیلان نوشته شده است که تعداد نام های این دریاچه، به 50 عدد می‏رسد.

دریای مازندران یا خزر؟

در حالی‌که منافع ملی کلان ایران در پهنه‌ی دریای مازندران (کاسپی) به چالش گرفته شده است، بر اساس چه تدبیری دستور رسمی تغییر نام این دریا را به «خزر»، به سود دیگران می‌هیم؟!

خزر نام مناسبی نیست

آيا براي نوشتن اين كتاب دغدغه‌اي هم در ذهن شما مطرح بود؟ به‌طور كلي من در مورد قوم «خزر» تحقيقاتي مي‌كردم. مي‌خواستم مقاله‌اي براي دايره‌المعارف بنويسم. در حين اين مطالعات به اين سوال رسيدم كه معناي آن را بيابم. رفتم به دنبال يافتن ريشه نام‌هاي مختلفي كه مطرح است.

آلودگی شمال دریای مازندران بالاست

شناسایی منبع آلودگی‌های دریایی خزر نشان می‌دهد آلودگی قسمتهای شمالی و میانی دریای خزر بخصوص در باکو و سواحل ترکمنستان، بیشتر است.

نامی مناسب‌تر از «کاسپین» یا «کاسپی» برای دریای شمال ایران وجود ندارد

 واژه‌ی «کاسپین» برخلاف تصوری که آن را نامی انگلیسی می‌دانند، نامی فارسی است و برگرفته از نام قومی که سال‌ها در کرانه‌ی دریای شمال ایران (گیلان) زندگی می‌کرد و تا قسمت‌های مرکز فلات ایران نیز نفوذ داشت.

نگاهی به مسألة رژیم حقوقی دریای مازندران

علیرضا افشاری
مدتی است که مسألة رژیم حقوقی دریای مازندران به گستردگی به رسانه‌ها کشیده شده است. این موضوع نشان از رشد آگاهی ملی و توجه به منافع ملی دارد که جای خوش‌وقتی است. در این یادداشت کوشش می‌شود به کوتاهی و سادگی عمدة بحث‌ها در این زمینه مرور شود.

در همین زمینه