چهارشنبه, 05ام تیر

شما اینجا هستید: رویه نخست زبان و ادب فارسی خط فارسی

خط فارسی

دبیره نگاری ( رسم الخط ) در زبان فارسی

درباره رسم الخط فارسی بسیار نوشته اند و گمان می رود از این پس هم بسیار بنویسند چون همراه با ورود وسایل جدید به داخل نظام سنتی حروفچینی كتاب­های فارسی، مسائل جدیدی هم در باره­ی شیوه­ی نگارش فارسی ظهور كرده است كه باید فكری درباره­ی آنها بشود.

تحشیه‌ای بر «جدانویسی» تا به کجا؟!

پس از جای گرفتنِ نوشتاری با نام «جدانویسی تا به کجا؟!» بر روی تارنمای گرانسنگ ایران‌بوم، دوست خوبمان «علیرضا افشاری» دیدگاه‌هایی را بر آن نوشتار نگاشت.

«جدانویسی» تا به کجا؟!

امروزه برخی در نگارش واژگان پارسی، کار را به آنجا رسانده‌اند که چندین واژۀ جدا از هم را، آنچنان به هم پیوسته می‌نویسند که آدم فراموش می‌کند آن واژگان نخستین چه بوده!

کاربرد یای اضافه (ی) در واژگان فارسی

در دنبالۀ نوشتار «"یای اضافه" در واژگان منتهی به "ه"» که در تارنمای «ایران‌بوم» آمد، و پاسخی که دوست خوبمان علیرضا افشاری بران نگاشت، چند نکته را در اینجا بازمی‌گوییم.

سخنی درباره‌ی یای اضافه

دوست  گرامی‌ام، مهرداد ایرانمهر، نوشتاری با عنوان «"یای اضافه" در واژگان منتهی به "ه"» بر روی تارنمای گران‌سنگ ایران‌بوم نهاده‌اند که لازم دیدم در این‌باره نکته‌هایی را یادآور شوم.

"یای اضافه" در واژگان منتهی به "ه"

زبان و ادب فارسی تا به امروز، روند ویژه‌ای را پیموده است. برای نمونه، آنچه در واژگان امروزین این زبان به چشم می‌خورد، دگرگونی از هجای «زبَر(فتحه)» به هجاهای «زیر(کسره)» و «پُشت(ضمه)» است، که خود گونه‌ای دگردیسی را پیش روی ما گذارده است.

در همین زمینه