پنج شنبه, 24ام مرداد

شما اینجا هستید: رویه نخست زبان و ادب فارسی شعر

شعر

سـعدی، آنـقدر بزرگی که نگنجی به سخن - سرودهٔ توران شهریاری (بهرامی)

سعدی، آنقدر بزرگی که نگُنجی به سخن                                 جان دمیدی ز دمِ خویش سخن را در تن

هـر کُـجـا مــرز کــشـیـدند، شمـا پُـل بـزنید - سرودهٔ نجیب بارور (هم‌میهن افغانستانی)

هـر کُـجـا مــرز کــشـیـدند، شمـا پُـل بـزنید
حرف «تهران» و «دوشنبه» و «سرپُل» بزنید

کوبانی - سرودهٔ سیاوش تهرانی

باز اینجا لانه ضحاک شد                 دخت کوبانی عروس خاک شد

ایرانی ِ آذری - سرودۀ استاد عبدالعلی ادیب برومند

کند فخر بر نام ایران زمین / ز ژرفای اندیشه نی سَرسَری.

دیوان حافظ (لسان‌الغیب) - غزل شماره 94

رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس / گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت    //      در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کان جا / سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت.

کوبانی - سرودهٔ نادره بدیعی / پیش‌کش به کودکان کوبانی

فرزندکوبانی ایران زمین  که دلم باتوست  سرافرازانه بایست  چون سروهای بلند ایران

در همین زمینه